rectificare

See also: rectificaré

Latin

Verb

rēctificāre

  1. inflection of rēctificō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

Etymology

From rectifica +‎ -re.

Noun

rectificare f (plural rectificări)

  1. rectification

Declension

Declension of rectificare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative rectificare rectificarea rectificări rectificările
genitive-dative rectificări rectificării rectificări rectificărilor
vocative rectificare, rectificareo rectificărilor

Spanish

Verb

rectificare

  1. first/third-person singular future subjunctive of rectificar