recubans
Latin
Etymology
Present participle of recubō
Participle
recubāns (genitive recubantis); third-declension one-termination participle
- Reclining
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | recubāns | recubantēs | recubantia | ||
| genitive | recubantis | recubantium | |||
| dative | recubantī | recubantibus | |||
| accusative | recubantem | recubāns | recubantēs recubantīs |
recubantia | |
| ablative | recubante recubantī1 |
recubantibus | |||
| vocative | recubāns | recubantēs | recubantia | ||
1When used purely as an adjective.