recurvatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of recurvō.
Participle
recurvātus (feminine recurvāta, neuter recurvātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | recurvātus | recurvāta | recurvātum | recurvātī | recurvātae | recurvāta | |
| genitive | recurvātī | recurvātae | recurvātī | recurvātōrum | recurvātārum | recurvātōrum | |
| dative | recurvātō | recurvātae | recurvātō | recurvātīs | |||
| accusative | recurvātum | recurvātam | recurvātum | recurvātōs | recurvātās | recurvāta | |
| ablative | recurvātō | recurvātā | recurvātō | recurvātīs | |||
| vocative | recurvāte | recurvāta | recurvātum | recurvātī | recurvātae | recurvāta | |