reformowalność

Polish

Etymology

From reformowalny +‎ -ość. First attested in 1972.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /rɛ.fɔr.mɔˈval.nɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -alnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: re‧for‧mo‧wal‧ność

Noun

reformowalność f

  1. reformability

Declension

Declension of reformowalność
singular
nominative reformowalność
genitive reformowalności
dative reformowalności
accusative reformowalność
instrumental reformowalnością
locative reformowalności
vocative reformowalności

References

  1. ^ reformowalność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • reformowalność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.