Old Norse
Etymology
From Proto-Norse ᚱᚨᚷᛁᚾᚨᚲᚢᛞᛟ (raginakudo), equivalent to regin (“the gods”) + -kundr (“born, originating”), from Proto-Germanic *kundaz (“born (of)”). Compare Gothic 𐌷𐌹𐌼𐌹𐌽𐌰𐌺𐌿𐌽𐌳𐍃 (himinakunds, “born of heaven, heavenly”) and Old English godcund (“divine, from God”).
Adjective
reginkunnr
- sprung from the gods; of divine origin
Declension
Strong declension of reginkunnr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnr
|
reginkunn
|
reginkunnt
|
| accusative
|
reginkunnan
|
reginkunna
|
reginkunnt
|
| dative
|
reginkunnum
|
reginkunnri
|
reginkunnu
|
| genitive
|
reginkunns
|
reginkunnrar
|
reginkunns
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnir
|
reginkunnar
|
reginkunn
|
| accusative
|
reginkunna
|
reginkunnar
|
reginkunn
|
| dative
|
reginkunnum
|
reginkunnum
|
reginkunnum
|
| genitive
|
reginkunnra
|
reginkunnra
|
reginkunnra
|
Weak declension of reginkunnr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunni
|
reginkunna
|
reginkunna
|
| accusative
|
reginkunna
|
reginkunnu
|
reginkunna
|
| dative
|
reginkunna
|
reginkunnu
|
reginkunna
|
| genitive
|
reginkunna
|
reginkunnu
|
reginkunna
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
| accusative
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
| dative
|
reginkunnum
|
reginkunnum
|
reginkunnum
|
| genitive
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
reginkunnu
|
Declension of comparative of reginkunnr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
reginkunnara
|
| accusative
|
reginkunnara
|
reginkunnari
|
reginkunnara
|
| dative
|
reginkunnara
|
reginkunnari
|
reginkunnara
|
| genitive
|
reginkunnara
|
reginkunnari
|
reginkunnara
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
| accusative
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
| dative
|
reginkunnurum
|
reginkunnurum
|
reginkunnurum
|
| genitive
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
reginkunnari
|
Strong declension of superlative of reginkunnr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnastr
|
reginkunnust
|
reginkunnast
|
| accusative
|
reginkunnastan
|
reginkunnasta
|
reginkunnast
|
| dative
|
reginkunnustum
|
reginkunnastri
|
reginkunnustu
|
| genitive
|
reginkunnasts
|
reginkunnastrar
|
reginkunnasts
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnastir
|
reginkunnastar
|
reginkunnust
|
| accusative
|
reginkunnasta
|
reginkunnastar
|
reginkunnust
|
| dative
|
reginkunnustum
|
reginkunnustum
|
reginkunnustum
|
| genitive
|
reginkunnastra
|
reginkunnastra
|
reginkunnastra
|
Weak declension of superlative of reginkunnr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnasti
|
reginkunnasta
|
reginkunnasta
|
| accusative
|
reginkunnasta
|
reginkunnustu
|
reginkunnasta
|
| dative
|
reginkunnasta
|
reginkunnustu
|
reginkunnasta
|
| genitive
|
reginkunnasta
|
reginkunnustu
|
reginkunnasta
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
| accusative
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
| dative
|
reginkunnustum
|
reginkunnustum
|
reginkunnustum
|
| genitive
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
reginkunnustu
|
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “reginkunnr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive