reiciendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of rēiciō (“I throw back; repel”).
Participle
reiciendus (feminine reicienda, neuter reiciendum); first/second-declension participle
- which is to be thrown/flung back.
- which is to be driven back, repelled.
- (figuratively) which is to be rejected
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | reiciendus | reicienda | reiciendum | reiciendī | reiciendae | reicienda | |
| genitive | reiciendī | reiciendae | reiciendī | reiciendōrum | reiciendārum | reiciendōrum | |
| dative | reiciendō | reiciendae | reiciendō | reiciendīs | |||
| accusative | reiciendum | reiciendam | reiciendum | reiciendōs | reiciendās | reicienda | |
| ablative | reiciendō | reiciendā | reiciendō | reiciendīs | |||
| vocative | reiciende | reicienda | reiciendum | reiciendī | reiciendae | reicienda | |