Romanian
Etymology
Borrowed from German relikt or Latin relictus.
Noun
relictă f (uncountable)
- relict species
Declension
Declension of relictă
|
|
singular
|
|
plural
|
|
|
indefinite
|
definite
|
indefinite
|
definite
|
| nominative-accusative
|
relictă
|
relicta
|
relicte
|
relictele
|
| genitive-dative
|
relicte
|
relictei
|
relicte
|
relictelor
|
| vocative
|
relictă, relicto
|
relictelor
|