remeatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of remeō
Participle
remeātus (feminine remeāta, neuter remeātum); first/second-declension participle
- a return
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | remeātus | remeāta | remeātum | remeātī | remeātae | remeāta | |
| genitive | remeātī | remeātae | remeātī | remeātōrum | remeātārum | remeātōrum | |
| dative | remeātō | remeātae | remeātō | remeātīs | |||
| accusative | remeātum | remeātam | remeātum | remeātōs | remeātās | remeāta | |
| ablative | remeātō | remeātā | remeātō | remeātīs | |||
| vocative | remeāte | remeāta | remeātum | remeātī | remeātae | remeāta | |
References
- “remeatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "remeatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)