rememoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of rememoror.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rɛ.mɛ.mɔˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [re.me.moˈraː.t̪us]
Participle
rememorātus (feminine rememorāta, neuter rememorātum); first/second-declension participle
- remembered again
- called to mind
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rememorātus | rememorāta | rememorātum | rememorātī | rememorātae | rememorāta | |
| genitive | rememorātī | rememorātae | rememorātī | rememorātōrum | rememorātārum | rememorātōrum | |
| dative | rememorātō | rememorātae | rememorātō | rememorātīs | |||
| accusative | rememorātum | rememorātam | rememorātum | rememorātōs | rememorātās | rememorāta | |
| ablative | rememorātō | rememorātā | rememorātō | rememorātīs | |||
| vocative | rememorāte | rememorāta | rememorātum | rememorātī | rememorātae | rememorāta | |