repudiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of repudiō.
Participle
repudiātus (feminine repudiāta, neuter repudiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | repudiātus | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |
| genitive | repudiātī | repudiātae | repudiātī | repudiātōrum | repudiātārum | repudiātōrum | |
| dative | repudiātō | repudiātae | repudiātō | repudiātīs | |||
| accusative | repudiātum | repudiātam | repudiātum | repudiātōs | repudiātās | repudiāta | |
| ablative | repudiātō | repudiātā | repudiātō | repudiātīs | |||
| vocative | repudiāte | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |