repugnandus
Latin
Etymology
Future passive participle of repugnō.
Participle
repugnandus (feminine repugnanda, neuter repugnandum); first/second-declension participle
- which is to be opposed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | repugnandus | repugnanda | repugnandum | repugnandī | repugnandae | repugnanda | |
| genitive | repugnandī | repugnandae | repugnandī | repugnandōrum | repugnandārum | repugnandōrum | |
| dative | repugnandō | repugnandae | repugnandō | repugnandīs | |||
| accusative | repugnandum | repugnandam | repugnandum | repugnandōs | repugnandās | repugnanda | |
| ablative | repugnandō | repugnandā | repugnandō | repugnandīs | |||
| vocative | repugnande | repugnanda | repugnandum | repugnandī | repugnandae | repugnanda | |