repugnatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of repugnō.

Participle

repugnātus (feminine repugnāta, neuter repugnātum); first/second-declension participle

  1. opposed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative repugnātus repugnāta repugnātum repugnātī repugnātae repugnāta
genitive repugnātī repugnātae repugnātī repugnātōrum repugnātārum repugnātōrum
dative repugnātō repugnātae repugnātō repugnātīs
accusative repugnātum repugnātam repugnātum repugnātōs repugnātās repugnāta
ablative repugnātō repugnātā repugnātō repugnātīs
vocative repugnāte repugnāta repugnātum repugnātī repugnātae repugnāta