repulsurus
Latin
Etymology
Future active participle of repellō.
Participle
repulsūrus (feminine repulsūra, neuter repulsūrum); first/second-declension participle
- about to repel
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | repulsūrus | repulsūra | repulsūrum | repulsūrī | repulsūrae | repulsūra | |
| genitive | repulsūrī | repulsūrae | repulsūrī | repulsūrōrum | repulsūrārum | repulsūrōrum | |
| dative | repulsūrō | repulsūrae | repulsūrō | repulsūrīs | |||
| accusative | repulsūrum | repulsūram | repulsūrum | repulsūrōs | repulsūrās | repulsūra | |
| ablative | repulsūrō | repulsūrā | repulsūrō | repulsūrīs | |||
| vocative | repulsūre | repulsūra | repulsūrum | repulsūrī | repulsūrae | repulsūra | |