resartus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of resarciō
Participle
resartus (feminine resarta, neuter resartum); first/second-declension participle
- Repatched or mended again
- Restored or repaired
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | resartus | resarta | resartum | resartī | resartae | resarta | |
| genitive | resartī | resartae | resartī | resartōrum | resartārum | resartōrum | |
| dative | resartō | resartae | resartō | resartīs | |||
| accusative | resartum | resartam | resartum | resartōs | resartās | resarta | |
| ablative | resartō | resartā | resartō | resartīs | |||
| vocative | resarte | resarta | resartum | resartī | resartae | resarta | |