rescissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of rescindō.
Participle
rescissus (feminine rescissa, neuter rescissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rescissus | rescissa | rescissum | rescissī | rescissae | rescissa | |
| genitive | rescissī | rescissae | rescissī | rescissōrum | rescissārum | rescissōrum | |
| dative | rescissō | rescissae | rescissō | rescissīs | |||
| accusative | rescissum | rescissam | rescissum | rescissōs | rescissās | rescissa | |
| ablative | rescissō | rescissā | rescissō | rescissīs | |||
| vocative | rescisse | rescissa | rescissum | rescissī | rescissae | rescissa | |
References
- “rescissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “rescissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rescissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.