resignatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of resignō
Participle
resignātus (feminine resignāta, neuter resignātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | resignātus | resignāta | resignātum | resignātī | resignātae | resignāta | |
| genitive | resignātī | resignātae | resignātī | resignātōrum | resignātārum | resignātōrum | |
| dative | resignātō | resignātae | resignātō | resignātīs | |||
| accusative | resignātum | resignātam | resignātum | resignātōs | resignātās | resignāta | |
| ablative | resignātō | resignātā | resignātō | resignātīs | |||
| vocative | resignāte | resignāta | resignātum | resignātī | resignātae | resignāta | |