reticulatus
Latin
Etymology
From rēticulum (“small net”) + -ātus (adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [reː.tɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [re.t̪i.kuˈlaː.t̪us]
Adjective
rēticulātus (feminine rēticulāta, neuter rēticulātum); first/second-declension adjective
- reticulated, net-like
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rēticulātus | rēticulāta | rēticulātum | rēticulātī | rēticulātae | rēticulāta | |
| genitive | rēticulātī | rēticulātae | rēticulātī | rēticulātōrum | rēticulātārum | rēticulātōrum | |
| dative | rēticulātō | rēticulātae | rēticulātō | rēticulātīs | |||
| accusative | rēticulātum | rēticulātam | rēticulātum | rēticulātōs | rēticulātās | rēticulāta | |
| ablative | rēticulātō | rēticulātā | rēticulātō | rēticulātīs | |||
| vocative | rēticulāte | rēticulāta | rēticulātum | rēticulātī | rēticulātae | rēticulāta | |
Related terms
Descendants
- English: reticulate, reticulated
References
- “reticulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- reticulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.