retortus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of retorqueō

Participle

retortus (feminine retorta, neuter retortum); first/second-declension participle

  1. twisted, turned, bent

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative retortus retorta retortum retortī retortae retorta
genitive retortī retortae retortī retortōrum retortārum retortōrum
dative retortō retortae retortō retortīs
accusative retortum retortam retortum retortōs retortās retorta
ablative retortō retortā retortō retortīs
vocative retorte retorta retortum retortī retortae retorta

Descendants

  • Catalan: redort, redorta, retort, ridorta
  • Galician: retorto
  • Spanish: retuerto

References

  • retortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • retortus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers