reubarbarum
Latin
Alternative forms
- rheubarbarum
Etymology
Probably from Koine Greek ῥῆον βάρβαρον (rhêon bárbaron), from Ancient Greek ῥῆον (rhêon, “rhubarb”) + βάρβαρον (bárbaron), neuter of βάρβαρος (bárbaros, “foreign; barbaric”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rɛu̯ˈbar.ba.rũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [reu̯ˈbar.ba.rum]
Noun
reubarbarum n (genitive reubarbarī); second declension
- rhubarb
- Reubarbarum sive reuponticum, illud quod trans Danubium in solo barbarico, istud quod circa Pontum colligitur, nominatum. Reu autem dictum quod sit radix, quasi radix barbara, quasi radix Pontica. Isidorus Sevillensis
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ||
| genitive | ||
| dative | ||
| accusative | ||
| ablative | ||
| vocative |
Descendants
References
- "reubarbarum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- James A. H. Murray et al., editors (1884–1928), “Reubarbarum”, in A New English Dictionary on Historical Principles (Oxford English Dictionary), London: Clarendon Press, →OCLC.