revecturus
Latin
Etymology
Future active participle of revehō.
Participle
revectūrus (feminine revectūra, neuter revectūrum); first/second-declension participle
- about to carry back
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | revectūrus | revectūra | revectūrum | revectūrī | revectūrae | revectūra | |
| genitive | revectūrī | revectūrae | revectūrī | revectūrōrum | revectūrārum | revectūrōrum | |
| dative | revectūrō | revectūrae | revectūrō | revectūrīs | |||
| accusative | revectūrum | revectūram | revectūrum | revectūrōs | revectūrās | revectūra | |
| ablative | revectūrō | revectūrā | revectūrō | revectūrīs | |||
| vocative | revectūre | revectūra | revectūrum | revectūrī | revectūrae | revectūra | |