riaccomunare
Italian
Etymology
From ri- + accomunare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.ak.ko.muˈna.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧ac‧co‧mu‧nà‧re
Verb
riaccomunàre (first-person singular present riaccomùno, first-person singular past historic riaccomunài, past participle riaccomunàto, auxiliary avére)
- to reunite (again)
Conjugation
Conjugation of riaccomunàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | riaccomunàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | riaccomunàndo | |||
| present participle | riaccomunànte | past participle | riaccomunàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | riaccomùno | riaccomùni | riaccomùna | riaccomuniàmo | riaccomunàte | riaccomùnano |
| imperfect | riaccomunàvo | riaccomunàvi | riaccomunàva | riaccomunavàmo | riaccomunavàte | riaccomunàvano |
| past historic | riaccomunài | riaccomunàsti | riaccomunò | riaccomunàmmo | riaccomunàste | riaccomunàrono |
| future | riaccomunerò | riaccomunerài | riaccomunerà | riaccomunerémo | riaccomuneréte | riaccomunerànno |
| conditional | riaccomunerèi | riaccomunerésti | riaccomunerèbbe, riaccomunerébbe | riaccomunerémmo | riaccomuneréste | riaccomunerèbbero, riaccomunerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | riaccomùni | riaccomùni | riaccomùni | riaccomuniàmo | riaccomuniàte | riaccomùnino |
| imperfect | riaccomunàssi | riaccomunàssi | riaccomunàsse | riaccomunàssimo | riaccomunàste | riaccomunàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| riaccomùna | riaccomùni | riaccomuniàmo | riaccomunàte | riaccomùnino | ||
| negative imperative | non riaccomunàre | non riaccomùni | non riaccomuniàmo | non riaccomunàte | non riaccomùnino | |