riarticolare
Italian
Etymology
From ri- + articolare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.ar.ti.koˈla.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧ar‧ti‧co‧là‧re
Verb
riarticolàre (first-person singular present riartìcolo, first-person singular past historic riarticolài, past participle riarticolàto, auxiliary avére)
- to rearticulate
Conjugation
Conjugation of riarticolàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | riarticolàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | riarticolàndo | |||
| present participle | riarticolànte | past participle | riarticolàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | riartìcolo | riartìcoli | riartìcola | riarticoliàmo | riarticolàte | riartìcolano |
| imperfect | riarticolàvo | riarticolàvi | riarticolàva | riarticolavàmo | riarticolavàte | riarticolàvano |
| past historic | riarticolài | riarticolàsti | riarticolò | riarticolàmmo | riarticolàste | riarticolàrono |
| future | riarticolerò | riarticolerài | riarticolerà | riarticolerémo | riarticoleréte | riarticolerànno |
| conditional | riarticolerèi | riarticolerésti | riarticolerèbbe, riarticolerébbe | riarticolerémmo | riarticoleréste | riarticolerèbbero, riarticolerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | riartìcoli | riartìcoli | riartìcoli | riarticoliàmo | riarticoliàte | riartìcolino |
| imperfect | riarticolàssi | riarticolàssi | riarticolàsse | riarticolàssimo | riarticolàste | riarticolàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| riartìcola | riartìcoli | riarticoliàmo | riarticolàte | riartìcolino | ||
| negative imperative | non riarticolàre | non riartìcoli | non riarticoliàmo | non riarticolàte | non riartìcolino | |