ribandire
Italian
Etymology
Verb
ribandìre (first-person singular present ribandìsco, first-person singular past historic ribandìi, past participle ribandìto, auxiliary avére)
- to reannounce
- to banish again
Conjugation
Conjugation of ribandìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ribandìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | ribandèndo | |||
| present participle | ribandènte | past participle | ribandìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ribandìsco | ribandìsci | ribandìsce | ribandiàmo | ribandìte | ribandìscono |
| imperfect | ribandìvo | ribandìvi | ribandìva | ribandivàmo | ribandivàte | ribandìvano |
| past historic | ribandìi | ribandìsti | ribandì | ribandìmmo | ribandìste | ribandìrono |
| future | ribandirò | ribandirài | ribandirà | ribandirémo | ribandiréte | ribandirànno |
| conditional | ribandirèi | ribandirésti | ribandirèbbe, ribandirébbe | ribandirémmo | ribandiréste | ribandirèbbero, ribandirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ribandìsca | ribandìsca | ribandìsca | ribandiàmo | ribandiàte | ribandìscano |
| imperfect | ribandìssi | ribandìssi | ribandìsse | ribandìssimo | ribandìste | ribandìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ribandìsci | ribandìsca | ribandiàmo | ribandìte | ribandìscano | ||
| negative imperative | non ribandìre | non ribandìsca | non ribandiàmo | non ribandìte | non ribandìscano | |