ridisfare
Italian
Etymology
Verb
ridisfàre (first-person singular present ridisfàccio or ridìsfo, first-person singular past historic ridisféci, past participle ridisfàtto, first-person singular imperfect ridisfacévo, first-person singular subjunctive ridìsfi, second-person singular imperative ridisfà or ridisfài, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of ridisfàre (-ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ridisfàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | ridisfacèndo | |||
| present participle | ridisfacènte | past participle | ridisfàtto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ridisfàccio, ridìsfo | ridìsfi | ridìsfa | ridisfacciàmo | ridisfàte | ridìsfano |
| imperfect | ridisfacévo | ridisfacévi | ridisfacéva | ridisfacevàmo | ridisfacevàte | ridisfacévano |
| past historic | ridisféci | ridisfacésti | ridisféce | ridisfacémmo | ridisfacéste | ridisfécero |
| future | ridisfarò | ridisfarài | ridisfarà | ridisfarémo | ridisfaréte | ridisfarànno |
| conditional | ridisfarèi | ridisfarésti | ridisfarèbbe, ridisfarébbe | ridisfarémmo | ridisfaréste | ridisfarèbbero, ridisfarébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ridìsfi | ridìsfi | ridìsfi | ridisfacciàmo | ridisfacciàte | ridìsfino |
| imperfect | ridisfacéssi | ridisfacéssi | ridisfacésse | ridisfacéssimo | ridisfacéste | ridisfacéssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ridisfà, ridisfài | ridìsfi | ridisfacciàmo | ridisfàte | ridìsfino | ||
| negative imperative | non ridisfàre | non ridìsfi | non ridisfacciàmo | non ridisfàte | non ridìsfino | |