riessere
Italian
Etymology
From ri- (“again”) + essere (“to be”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /riˈɛs.se.re/
- Rhymes: -ɛssere
- Hyphenation: ri‧ès‧se‧re
Verb
rièssere (first-person singular present risóno, first-person singular past historic rifùi, past participle ristàto, first-person singular imperfect rièro, first-person singular future risarò, first-person singular subjunctive risìa, first-person singular imperfect subjunctive rifóssi, second-person singular imperative risìi, auxiliary èssere)
- (intransitive, informal) to be back at the same place
- risarò a casa alle otto
- I'll be back home at eight
Conjugation
Conjugation of rièssere (root-stressed -ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rièssere | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | èssere | gerund | riessèndo | |||
| present participle | — | past participle | ristàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | risóno | risèi | è1 | risiàmo | risiéte, risiète2 | risóno |
| imperfect | rièro | rièri | rièra | rieravàmo | rieravàte | rièrano |
| past historic | rifùi | rifósti | rifù3 | rifùmmo | rifóste | rifùrono |
| future | risarò | risarài | risarà | risarémo | risaréte | risarànno |
| conditional | risarèi | risarésti | risarèbbe, risarébbe | risarémmo | risaréste | risarèbbero, risarébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | risìa | risìa | risìa | risiàmo | risiàte | risìano |
| imperfect | rifóssi | rifóssi | rifósse | rifóssimo | rifóste | rifóssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| risìi | risìa | risiàmo | risiàte | risìano | ||
| negative imperative | non rièssere | non risìa | non risiàmo | non risiàte | non risìano | |
1With written accent.
2Traditional.
3With syntactic gemination after the verb.