rihtæw
Old English
Etymology
From riht (“right, legitimate”) + ǣ (“marriage”).
Noun
rihtǣw f
- legitimate marriage
- legitimate wife
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rihtǣw | rihtǣw |
| accusative | rihtǣw | rihtǣw |
| genitive | rihtǣw | rihtǣwa |
| dative | rihtǣw | rihtǣwum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “rihtǣw”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.