rikomencar

Ido

Etymology

From ri- +‎ komencar.

Pronunciation

  • IPA(key): /ri.ko.menˈt͡sar/

Verb

rikomencar (present tense rikomencas, past tense rikomencis, future tense rikomencos, imperative rikomencez, conditional rikomencus)

  1. (intransitive) to begin anew, to recommence

Conjugation

Conjugation of rikomencar
present past future
infinitive rikomencar rikomencir rikomencor
tense rikomencas rikomencis rikomencos
conditional rikomencus
imperative rikomencez
adjective active participle rikomencanta rikomencinta rikomenconta
adverbial active participle rikomencante rikomencinte rikomenconte
nominal
active participle
singular rikomencanto rikomencinto rikomenconto
plural rikomencanti rikomencinti rikomenconti