rincantare
Italian
Etymology
Verb
rincantàre (first-person singular present rincànto, first-person singular past historic rincantài, past participle rincantàto, auxiliary avére)
- to enchant etc. again
Conjugation
Conjugation of rincantàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rincantàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | rincantàndo | |||
| present participle | rincantànte | past participle | rincantàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rincànto | rincànti | rincànta | rincantiàmo | rincantàte | rincàntano |
| imperfect | rincantàvo | rincantàvi | rincantàva | rincantavàmo | rincantavàte | rincantàvano |
| past historic | rincantài | rincantàsti | rincantò | rincantàmmo | rincantàste | rincantàrono |
| future | rincanterò | rincanterài | rincanterà | rincanterémo | rincanteréte | rincanterànno |
| conditional | rincanterèi | rincanterésti | rincanterèbbe, rincanterébbe | rincanterémmo | rincanteréste | rincanterèbbero, rincanterébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rincànti | rincànti | rincànti | rincantiàmo | rincantiàte | rincàntino |
| imperfect | rincantàssi | rincantàssi | rincantàsse | rincantàssimo | rincantàste | rincantàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rincànta | rincànti | rincantiàmo | rincantàte | rincàntino | ||
| negative imperative | non rincantàre | non rincànti | non rincantiàmo | non rincantàte | non rincàntino | |