ripraticare
Italian
Etymology
Verb
ripraticàre (first-person singular present ripràtico, first-person singular past historic ripraticài, past participle ripraticàto, auxiliary avére) (transitive)
- to practice again (law, medicine, a sport, a religion, etc.)
- to put into practice again
- to frequent again
Conjugation
Conjugation of ripraticàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ripraticàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | ripraticàndo | |||
| present participle | ripraticànte | past participle | ripraticàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ripràtico | ripràtichi | ripràtica | ripratichiàmo | ripraticàte | ripràticano |
| imperfect | ripraticàvo | ripraticàvi | ripraticàva | ripraticavàmo | ripraticavàte | ripraticàvano |
| past historic | ripraticài | ripraticàsti | ripraticò | ripraticàmmo | ripraticàste | ripraticàrono |
| future | ripraticherò | ripraticherài | ripraticherà | ripraticherémo | ripraticheréte | ripraticherànno |
| conditional | ripraticherèi | ripraticherésti | ripraticherèbbe, ripraticherébbe | ripraticherémmo | ripraticheréste | ripraticherèbbero, ripraticherébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ripràtichi | ripràtichi | ripràtichi | ripratichiàmo | ripratichiàte | ripràtichino |
| imperfect | ripraticàssi | ripraticàssi | ripraticàsse | ripraticàssimo | ripraticàste | ripraticàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ripràtica | ripràtichi | ripratichiàmo | ripraticàte | ripràtichino | ||
| negative imperative | non ripraticàre | non ripràtichi | non ripratichiàmo | non ripraticàte | non ripràtichino | |