ristrisciare
Italian
Etymology
From ri- + strisciare.
Verb
ristrisciàre (first-person singular present ristrìscio, first-person singular past historic ristrisciài, past participle ristrisciàto, unknown auxiliary)
- to rub etc. again
Conjugation
Conjugation of ristrisciàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ristrisciàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | ? | gerund | ristrisciàndo | |||
| present participle | ristrisciànte | past participle | ristrisciàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ristrìscio | ristrìsci | ristrìscia | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìsciano |
| imperfect | ristrisciàvo | ristrisciàvi | ristrisciàva | ristrisciavàmo | ristrisciavàte | ristrisciàvano |
| past historic | ristrisciài | ristrisciàsti | ristrisciò | ristrisciàmmo | ristrisciàste | ristrisciàrono |
| future | ristriscerò | ristriscerài | ristriscerà | ristriscerémo | ristrisceréte | ristriscerànno |
| conditional | ristriscerèi | ristriscerésti | ristriscerèbbe, ristriscerébbe | ristriscerémmo | ristrisceréste | ristriscerèbbero, ristriscerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ristrìsci | ristrìsci | ristrìsci | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìscino |
| imperfect | ristrisciàssi | ristrisciàssi | ristrisciàsse | ristrisciàssimo | ristrisciàste | ristrisciàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ristrìscia | ristrìsci | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìscino | ||
| negative imperative | non ristrisciàre | non ristrìsci | non ristrisciàmo | non ristrisciàte | non ristrìscino | |