romanicus
Latin
Etymology
From rōmānus + -icus. Attested in Cato.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [roːˈmaː.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [roˈmaː.ni.kus]
Adjective
rōmānicus (feminine rōmānica, neuter rōmānicum, adverb rōmānicē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rōmānicus | rōmānica | rōmānicum | rōmānicī | rōmānicae | rōmānica | |
| genitive | rōmānicī | rōmānicae | rōmānicī | rōmānicōrum | rōmānicārum | rōmānicōrum | |
| dative | rōmānicō | rōmānicae | rōmānicō | rōmānicīs | |||
| accusative | rōmānicum | rōmānicam | rōmānicum | rōmānicōs | rōmānicās | rōmānica | |
| ablative | rōmānicō | rōmānicā | rōmānicō | rōmānicīs | |||
| vocative | rōmānice | rōmānica | rōmānicum | rōmānicī | rōmānicae | rōmānica | |
Descendants
- → Catalan: romànic
- → English: Romanic
- → Italian: romanico
- → Portuguese: românico
- → Romanian: romanic
- → Spanish: románico
References
- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “rōmānĭce”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 10: R, page 454