rozłamać

Polish

Etymology

From roz- +‎ łamać.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔzˈwa.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -amat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ła‧mać

Verb

rozłamać pf (imperfective rozłamywać)

  1. (transitive, reflexive) to break apart, to break up

Conjugation

Conjugation of rozłamać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozłamać
future tense 1st rozłamię rozłamiemy
2nd rozłamiesz rozłamiecie
3rd rozłamie rozłamią
impersonal rozłamie się
past tense 1st rozłamałem,
-(e)m rozłamał 		rozłamałam,
-(e)m rozłamała 		rozłamałom,
-(e)m rozłamało 		rozłamaliśmy,
-(e)śmy rozłamali 		rozłamałyśmy,
-(e)śmy rozłamały
2nd rozłamałeś,
-(e)ś rozłamał 		rozłamałaś,
-(e)ś rozłamała 		rozłamałoś,
-(e)ś rozłamało 		rozłamaliście,
-(e)ście rozłamali 		rozłamałyście,
-(e)ście rozłamały
3rd rozłamał rozłamała rozłamało rozłamali rozłamały
impersonal rozłamano
conditional 1st rozłamałbym,
bym rozłamał 		rozłamałabym,
bym rozłamała 		rozłamałobym,
bym rozłamało 		rozłamalibyśmy,
byśmy rozłamali 		rozłamałybyśmy,
byśmy rozłamały
2nd rozłamałbyś,
byś rozłamał 		rozłamałabyś,
byś rozłamała 		rozłamałobyś,
byś rozłamało 		rozłamalibyście,
byście rozłamali 		rozłamałybyście,
byście rozłamały
3rd rozłamałby,
by rozłamał 		rozłamałaby,
by rozłamała 		rozłamałoby,
by rozłamało 		rozłamaliby,
by rozłamali 		rozłamałyby,
by rozłamały
impersonal rozłamano by
imperative 1st niech rozłamię rozłammy
2nd rozłam rozłamcie
3rd niech rozłamie niech rozłamią
passive adjectival participle rozłamany rozłamana rozłamane rozłamani rozłamane
anterior adverbial participle rozłamawszy
verbal noun rozłamanie

Derived terms

noun

Further reading

  • rozłamać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozłamać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.