rozbłękitnieć
Polish
Etymology
From roz- + błękitnieć. First attested in 1854.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rɔz.bwɛŋˈkit.ɲɛt͡ɕ/
- Rhymes: -itɲɛt͡ɕ
- Syllabification: roz‧błę‧kit‧nieć
Verb
rozbłękitnieć pf
Conjugation
| person | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | ||
| infinitive | rozbłękitnieć | |||||
| future tense | 1st | rozbłękitnieję | rozbłękitniejemy | |||
| 2nd | rozbłękitniejesz | rozbłękitniejecie | ||||
| 3rd | rozbłękitnieje | rozbłękitnieją | ||||
| impersonal | rozbłękitnieje się | |||||
| past tense | 1st | rozbłękitniałem, -(e)m rozbłękitniał |
rozbłękitniałam, -(e)m rozbłękitniała |
rozbłękitniałom, -(e)m rozbłękitniało |
rozbłękitnieliśmy, -(e)śmy rozbłękitnieli |
rozbłękitniałyśmy, -(e)śmy rozbłękitniały |
| 2nd | rozbłękitniałeś, -(e)ś rozbłękitniał |
rozbłękitniałaś, -(e)ś rozbłękitniała |
rozbłękitniałoś, -(e)ś rozbłękitniało |
rozbłękitnieliście, -(e)ście rozbłękitnieli |
rozbłękitniałyście, -(e)ście rozbłękitniały | |
| 3rd | rozbłękitniał | rozbłękitniała | rozbłękitniało | rozbłękitnieli | rozbłękitniały | |
| impersonal | rozbłękitniano | |||||
| conditional | 1st | rozbłękitniałbym, bym rozbłękitniał |
rozbłękitniałabym, bym rozbłękitniała |
rozbłękitniałobym, bym rozbłękitniało |
rozbłękitnielibyśmy, byśmy rozbłękitnieli |
rozbłękitniałybyśmy, byśmy rozbłękitniały |
| 2nd | rozbłękitniałbyś, byś rozbłękitniał |
rozbłękitniałabyś, byś rozbłękitniała |
rozbłękitniałobyś, byś rozbłękitniało |
rozbłękitnielibyście, byście rozbłękitnieli |
rozbłękitniałybyście, byście rozbłękitniały | |
| 3rd | rozbłękitniałby, by rozbłękitniał |
rozbłękitniałaby, by rozbłękitniała |
rozbłękitniałoby, by rozbłękitniało |
rozbłękitnieliby, by rozbłękitnieli |
rozbłękitniałyby, by rozbłękitniały | |
| impersonal | rozbłękitniano by | |||||
| imperative | 1st | niech rozbłękitnieję | rozbłękitniejmy | |||
| 2nd | rozbłękitniej | rozbłękitniejcie | ||||
| 3rd | niech rozbłękitnieje | niech rozbłękitnieją | ||||
| anterior adverbial participle | rozbłękitniawszy | |||||
| verbal noun | rozbłękitnienie | |||||
References
Further reading
- rozbłękitnieć in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozbłękitnieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 577
- rozbłękitnieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego