rozbrajający

Polish

Etymology

From rozbrajać +‎ -ący.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔz.bra.jaˈjɔn.t͡sɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɘ
  • Syllabification: roz‧bra‧ja‧ją‧cy

Adjective

rozbrajający (comparative bardziej rozbrajający, superlative najbardziej rozbrajający, derived adverb rozbrajająco)

  1. disarming, charming

Declension

Declension of rozbrajający (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozbrajający rozbrajająca rozbrajające rozbrajający rozbrajające
genitive rozbrajającego rozbrajającej rozbrajającego rozbrajających
dative rozbrajającemu rozbrajającej rozbrajającemu rozbrajającym
accusative rozbrajającego rozbrajający rozbrajającą rozbrajające rozbrajających rozbrajające
instrumental rozbrajającym rozbrajającą rozbrajającym rozbrajającymi
locative rozbrajającym rozbrajającej rozbrajającym rozbrajających

Participle

rozbrajający (active adjectival)

  1. active adjectival participle of rozbrajać

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.