rozejść

Polish

Inherited from Old Polish rozić się, rozyć się. By surface analysis, roz- +‎ iść. For the insertion of ś, see iść.

rozejść pf (imperfective rozchodzić)

(reflexive with się) to part ways
(reflexive with się) to break up, to separate, to get divorced
(reflexive with się, of news, rumours, etc.) to spread, to travel, to proliferate
(reflexive with się, of clouds, weather, etc.) to break
(reflexive with się) to disperse, to scatter
(reflexive with się) to diverge, to separate

Conjugation of *rozejść* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozejść
future tense	1^st	rozejdę			rozejdziemy
	2^nd	rozejdziesz			rozejdziecie
	3^rd	rozejdzie			rozejdą
	impersonal	rozejdzie się
past tense	1^st	rozszedłem, -(e)m rozszedł	rozeszłam, -(e)m rozeszła	rozeszłom, -(e)m rozeszło	rozeszliśmy, -(e)śmy rozeszli	rozeszłyśmy, -(e)śmy rozeszły
	2^nd	rozszedłeś, -(e)ś rozszedł	rozeszłaś, -(e)ś rozeszła	rozeszłoś, -(e)ś rozeszło	rozeszliście, -(e)ście rozeszli	rozeszłyście, -(e)ście rozeszły
	3^rd	rozszedł	rozeszła	rozeszło	rozeszli	rozeszły
conditional	1^st	rozszedłbym, bym rozszedł	rozeszłabym, bym rozeszła	rozeszłobym, bym rozeszło	rozeszlibyśmy, byśmy rozeszli	rozeszłybyśmy, byśmy rozeszły
	2^nd	rozszedłbyś, byś rozszedł	rozeszłabyś, byś rozeszła	rozeszłobyś, byś rozeszło	rozeszlibyście, byście rozeszli	rozeszłybyście, byście rozeszły
	3^rd	rozszedłby, by rozszedł	rozeszłaby, by rozeszła	rozeszłoby, by rozeszło	rozeszliby, by rozeszli	rozeszłyby, by rozeszły
imperative	1^st	niech rozejdę			rozejdźmy
	2^nd	rozejdź			rozejdźcie
	3^rd	niech rozejdzie			niech rozejdą
anterior adverbial participle		rozszedłszy
verbal noun		rozejście