rozkosz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *orzkošь. By surface analysis, deverbal from rozkochać.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔs.kɔʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔskɔʂ
  • Syllabification: roz‧kosz

Noun

rozkosz f

  1. delight, intense pleasure
    Synonyms: ekstaza, uniesienie, błogostan

Declension

Declension of rozkosz
singular plural
nominative rozkosz rozkosze
genitive rozkoszy rozkoszy
dative rozkoszy rozkoszom
accusative rozkosz rozkosze
instrumental rozkoszą rozkoszami
locative rozkoszy rozkoszach
vocative rozkoszy rozkosze

Derived terms

adjective
adverb
phrase
verb

Further reading

  • rozkosz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkosz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.