rozleźć

Polish

Etymology

From roz- +‎ leźć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔz.lɛɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔzlɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧leźć

Verb

rozleźć pf (imperfective rozłazić)

  1. (colloquial, reflexive) to disperse (of a group of beings)
  2. (reflexive with się) to fall apart (of a material)
  3. (colloquial, reflexive) to fall apart (of a plan)

Conjugation

Conjugation of rozleźć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozleźć
future tense 1st rozlezę rozleziemy
2nd rozleziesz rozleziecie
3rd rozlezie rozlezą
impersonal rozlezie się
past tense 1st rozlazłem,
-(e)m rozlazł 		rozlazłam,
-(e)m rozlazła 		rozlazłom,
-(e)m rozlazło 		rozleźliśmy,
-(e)śmy rozleźli 		rozlazłyśmy,
-(e)śmy rozlazły
2nd rozlazłeś,
-(e)ś rozlazł 		rozlazłaś,
-(e)ś rozlazła 		rozlazłoś,
-(e)ś rozlazło 		rozleźliście,
-(e)ście rozleźli 		rozlazłyście,
-(e)ście rozlazły
3rd rozlazł rozlazła rozlazło rozleźli rozlazły
impersonal rozleziono
conditional 1st rozlazłbym,
bym rozlazł 		rozlazłabym,
bym rozlazła 		rozlazłobym,
bym rozlazło 		rozleźlibyśmy,
byśmy rozleźli 		rozlazłybyśmy,
byśmy rozlazły
2nd rozlazłbyś,
byś rozlazł 		rozlazłabyś,
byś rozlazła 		rozlazłobyś,
byś rozlazło 		rozleźlibyście,
byście rozleźli 		rozlazłybyście,
byście rozlazły
3rd rozlazłby,
by rozlazł 		rozlazłaby,
by rozlazła 		rozlazłoby,
by rozlazło 		rozleźliby,
by rozleźli 		rozlazłyby,
by rozlazły
impersonal rozleziono by
imperative 1st niech rozlezę rozleźmy
2nd rozleź rozleźcie
3rd niech rozlezie niech rozlezą
anterior adverbial participle rozlazłszy
verbal noun rozlezienie

Further reading

  • rozleźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozleźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.