rozpuszczony

Polish

Etymology

From rozpuścić +‎ -ony.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔs.puʂˈt͡ʂɔ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: roz‧pusz‧czo‧ny

Adjective

rozpuszczony (comparative bardziej rozpuszczony, superlative najbardziej rozpuszczony, no derived adverb)

  1. dissolved
  2. (of hair) down, loose
  3. (colloquial) spoiled (of a child); overindulged

Declension

Declension of rozpuszczony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozpuszczony rozpuszczona rozpuszczone rozpuszczeni rozpuszczone
genitive rozpuszczonego rozpuszczonej rozpuszczonego rozpuszczonych
dative rozpuszczonemu rozpuszczonej rozpuszczonemu rozpuszczonym
accusative rozpuszczonego rozpuszczony rozpuszczoną rozpuszczone rozpuszczonych rozpuszczone
instrumental rozpuszczonym rozpuszczoną rozpuszczonym rozpuszczonymi
locative rozpuszczonym rozpuszczonej rozpuszczonym rozpuszczonych

Participle

rozpuszczony (passive adjectival)

  1. passive adjectival participle of rozpuścić

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.