rozpytać

Polish

Etymology

From roz- +‎ pytać.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈpɘ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɘtat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧py‧tać

Verb

rozpytać pf (imperfective rozpytywać)

  1. (intransitive, reflexive) to ask after

Conjugation

Conjugation of rozpytać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpytać
future tense 1st rozpytam rozpytamy
2nd rozpytasz rozpytacie
3rd rozpyta rozpytają
impersonal rozpyta się
past tense 1st rozpytałem,
-(e)m rozpytał 		rozpytałam,
-(e)m rozpytała 		rozpytałom,
-(e)m rozpytało 		rozpytaliśmy,
-(e)śmy rozpytali 		rozpytałyśmy,
-(e)śmy rozpytały
2nd rozpytałeś,
-(e)ś rozpytał 		rozpytałaś,
-(e)ś rozpytała 		rozpytałoś,
-(e)ś rozpytało 		rozpytaliście,
-(e)ście rozpytali 		rozpytałyście,
-(e)ście rozpytały
3rd rozpytał rozpytała rozpytało rozpytali rozpytały
impersonal rozpytano
conditional 1st rozpytałbym,
bym rozpytał 		rozpytałabym,
bym rozpytała 		rozpytałobym,
bym rozpytało 		rozpytalibyśmy,
byśmy rozpytali 		rozpytałybyśmy,
byśmy rozpytały
2nd rozpytałbyś,
byś rozpytał 		rozpytałabyś,
byś rozpytała 		rozpytałobyś,
byś rozpytało 		rozpytalibyście,
byście rozpytali 		rozpytałybyście,
byście rozpytały
3rd rozpytałby,
by rozpytał 		rozpytałaby,
by rozpytała 		rozpytałoby,
by rozpytało 		rozpytaliby,
by rozpytali 		rozpytałyby,
by rozpytały
impersonal rozpytano by
imperative 1st niech rozpytam rozpytajmy
2nd rozpytaj rozpytajcie
3rd niech rozpyta niech rozpytają
anterior adverbial participle rozpytawszy
verbal noun rozpytanie

Further reading

  • rozpytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpytać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.