rozstrój

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔs.struj/
  • Rhymes: -ɔsstruj
  • Syllabification: roz‧strój

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *orzstrojь.

Noun

rozstrój m inan

  1. disorder, upset, derangement
Declension
Declension of rozstrój
singular plural
nominative rozstrój rozstroje
genitive rozstroju rozstrojów
dative rozstrojowi rozstrojom
accusative rozstrój rozstroje
instrumental rozstrojem rozstrojami
locative rozstroju rozstrojach
vocative rozstroju rozstroje
compounds
  • rozstrój nerwowy
  • rozstrój żołądka
verbs

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rozstrój

  1. second-person singular imperative of rozstroić

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.