rozsuć

Polish

Etymology

From roz- +‎ suć.

Pronunciation

Verb

rozsuć pf (imperfective rozsulać)

  1. (transitive, Far Masovian) synonym of rozrzucić
  2. (transitive, Kielce, Brzezinki) synonym of urodzić
    Kobiéta wcora rozsuła. ― A woman gave birth yesterday.

Further reading

  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “rozsuć”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 120
  • Władysław Siarkowski (1878) “rozsuć”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 252
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.