rozwodnik

Polish

Etymology

From rozwód (“divorce”) +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔzˈvɔd.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔdɲik
  • Syllabification: roz‧wod‧nik

Noun

rozwodnik m pers (female equivalent rozwódka)

  1. divorcé (divorced man)
    Synonym: rozwiedziony

Declension

Declension of rozwodnik
singular plural
nominative rozwodnik rozwodnicy/rozwodniki (deprecative)
genitive rozwodnika rozwodników
dative rozwodnikowi rozwodnikom
accusative rozwodnika rozwodników
instrumental rozwodnikiem rozwodnikami
locative rozwodniku rozwodnikach
vocative rozwodniku rozwodnicy
noun
verb

Further reading

  • rozwodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwodnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.