rufulus
Latin
Etymology
From rūfus + -ulus (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈruː.fʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈruː.fu.lus]
Adjective
rūfulus (feminine rūfula, neuter rūfulum); first/second-declension adjective
- diminutive of rūfus (“reddish; red-haired, red-headed”)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rūfulus | rūfula | rūfulum | rūfulī | rūfulae | rūfula | |
| genitive | rūfulī | rūfulae | rūfulī | rūfulōrum | rūfulārum | rūfulōrum | |
| dative | rūfulō | rūfulae | rūfulō | rūfulīs | |||
| accusative | rūfulum | rūfulam | rūfulum | rūfulōs | rūfulās | rūfula | |
| ablative | rūfulō | rūfulā | rūfulō | rūfulīs | |||
| vocative | rūfule | rūfula | rūfulum | rūfulī | rūfulae | rūfula | |
References
- “rufulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rufulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- rufulus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016