rugga

Faroese

Etymology

From Old Norse rugga, from Proto-Germanic *rukkōną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɹʊkːa/
  • Rhymes: -ʊkːa
  • Homophone: ruggað
  • Hyphenation: rug‧ga

Verb

rugga (third person singular past indicative ruggaði, third person plural past indicative ruggaðu, supine ruggað)

  1. (intransitive) to rock while sitting
  2. (intransitive) to waddle, to walk slowly
  3. (transitive) to lull, to rock

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine ruggað
present past
first singular ruggi ruggaði
second singular ruggar ruggaði
third singular ruggar ruggaði
plural rugga ruggaðu
participle (a6)1 ruggandi ruggaður
imperative
singular rugga!
plural ruggið!

1Only the past participle being declined.

References

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrʏkːa/
  • Rhymes: -ʏkːa

Etymology 1

From Old Norse rugga, from Proto-Germanic *rukkōną (to rock).

Verb

rugga (weak verb, third-person singular past indicative ruggaði, supine ruggað)

  1. to rock, to sway [intransiive or with dative]
    Synonyms: vagga, ramba
Conjugation
rugga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur rugga
supine sagnbót ruggað
present participle
ruggandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég rugga ruggaði ruggi ruggaði
þú ruggar ruggaðir ruggir ruggaðir
hann, hún, það ruggar ruggaði ruggi ruggaði
plural við ruggum rugguðum ruggum rugguðum
þið ruggið rugguðuð ruggið rugguðuð
þeir, þær, þau rugga rugguðu ruggi rugguðu
imperative boðháttur
singular þú rugga (þú), ruggaðu
plural þið ruggið (þið), ruggiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ruggast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að ruggast
supine sagnbót ruggast
present participle
ruggandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég ruggast ruggaðist ruggist ruggaðist
þú ruggast ruggaðist ruggist ruggaðist
hann, hún, það ruggast ruggaðist ruggist ruggaðist
plural við ruggumst rugguðumst ruggumst rugguðumst
þið ruggist rugguðust ruggist rugguðust
þeir, þær, þau ruggast rugguðust ruggist rugguðust
imperative boðháttur
singular þú ruggast (þú), ruggastu
plural þið ruggist (þið), ruggisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ruggaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ruggaður rugguð ruggað ruggaðir ruggaðar rugguð
accusative
(þolfall)
ruggaðan ruggaða ruggað ruggaða ruggaðar rugguð
dative
(þágufall)
rugguðum ruggaðri rugguðu rugguðum rugguðum rugguðum
genitive
(eignarfall)
ruggaðs ruggaðrar ruggaðs ruggaðra ruggaðra ruggaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ruggaði ruggaða ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
accusative
(þolfall)
ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
dative
(þágufall)
ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
genitive
(eignarfall)
ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu

Etymology 2

Noun

rugga f (genitive singular ruggu, nominative plural ruggur)

  1. rocking cradle
    Synonym: vagga
Declension
Declension of rugga (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rugga ruggan ruggur ruggurnar
accusative ruggu rugguna ruggur ruggurnar
dative ruggu ruggunni ruggum ruggunum
genitive ruggu ruggunnar rugga rugganna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

rugga

  1. inflection of rugge:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Verb

rugga (present ruggar, preterite ruggade, supine ruggat, imperative rugga)

  1. (of birds) to molt (shed feathers)

Conjugation

Conjugation of rugga (weak)
active passive
infinitive rugga ruggas
supine ruggat ruggats
imperative rugga
imper. plural1 ruggen
present past present past
indicative ruggar ruggade ruggas ruggades
ind. plural1 rugga ruggade ruggas ruggades
subjunctive2 rugge ruggade rugges ruggades
present participle ruggande
past participle ruggad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

See also

  • ömsa (shed skin or shell)

References