ruhájuk
Hungarian
Etymology
ruha + -juk (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈruɦaːjuk]
- Hyphenation: ru‧há‧juk
Noun
ruhájuk
- third-person plural single-possession possessive of ruha
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ruhájuk | — |
| accusative | ruhájukat | — |
| dative | ruhájuknak | — |
| instrumental | ruhájukkal | — |
| causal-final | ruhájukért | — |
| translative | ruhájukká | — |
| terminative | ruhájukig | — |
| essive-formal | ruhájukként | — |
| essive-modal | ruhájukul | — |
| inessive | ruhájukban | — |
| superessive | ruhájukon | — |
| adessive | ruhájuknál | — |
| illative | ruhájukba | — |
| sublative | ruhájukra | — |
| allative | ruhájukhoz | — |
| elative | ruhájukból | — |
| delative | ruhájukról | — |
| ablative | ruhájuktól | — |
| non-attributive possessive – singular |
ruhájuké | — |
| non-attributive possessive – plural |
ruhájukéi | — |