ruminans
Latin
Etymology
Present participle of rūminor.
Participle
rūmināns (genitive rūminantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | rūmināns | rūminantēs | rūminantia | ||
| genitive | rūminantis | rūminantium | |||
| dative | rūminantī | rūminantibus | |||
| accusative | rūminantem | rūmināns | rūminantēs rūminantīs |
rūminantia | |
| ablative | rūminante rūminantī1 |
rūminantibus | |||
| vocative | rūmināns | rūminantēs | rūminantia | ||
1When used purely as an adjective.