rumoerig
Dutch
Etymology
From rumoer (“noise”) + -ig (“-ish, -y”).
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
rumoerig (comparative rumoeriger, superlative rumoerigst)
- noisy, loud
- boisterous, audibly restless, tumultuous to riotous
Declension
| Declension of rumoerig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | rumoerig | |||
| inflected | rumoerige | |||
| comparative | rumoeriger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | rumoerig | rumoeriger | het rumoerigst het rumoerigste | |
| indefinite | m./f. sing. | rumoerige | rumoerigere | rumoerigste |
| n. sing. | rumoerig | rumoeriger | rumoerigste | |
| plural | rumoerige | rumoerigere | rumoerigste | |
| definite | rumoerige | rumoerigere | rumoerigste | |
| partitive | rumoerigs | rumoerigers | — | |