runcinus
Latin
Alternative forms
- roncīnus, rocīnus, rossīnus, roncēnus, ronzēnus, ronchīnus, ronsīnus, ronzīnus, roucīnus, roussīnus
Etymology
Ultimately likely from Proto-Germanic *hrussą.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rʊŋˈkiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [run̠ʲˈt͡ʃiː.nus]
Noun
runcīnus m (genitive runcīnī); second declension (Medieval Latin)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | runcīnus | runcīnī |
| genitive | runcīnī | runcīnōrum |
| dative | runcīnō | runcīnīs |
| accusative | runcīnum | runcīnōs |
| ablative | runcīnō | runcīnīs |
| vocative | runcīne | runcīnī |