ruoken
Old Dutch
Etymology
Verb
ruoken
Inflection
Conjugation of ruoken (weak class 1 j-present)
| infinitive | ruoken | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | ruoco, ruocon | ruohta |
| 2nd person singular | ruokis | ruohtos |
| 3rd person singular | ruokit | ruohta |
| 1st person plural | ruocun | ruohton |
| 2nd person plural | ruokit | ruohtot |
| 3rd person plural | ruocunt | ruohton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | ruoke | ruokti |
| 2nd person singular | ruokis | ruoktis |
| 3rd person singular | ruoke | ruokti |
| 1st person plural | ruokin | ruoktin |
| 2nd person plural | ruokit | ruoktit |
| 3rd person plural | ruokin | ruoktin |
| imperative | present | |
| singular | ruoki | |
| plural | ruokit | |
| participle | present | past |
| ruokendi | ruoht, giruoht | |
Descendants
Further reading
- “ruoken”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012