ruopan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *hrōpan.
Verb
ruopan
Inflection
Conjugation of ruopan (strong class 7)
| infinitive | ruopan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | ruopo, ruopon | riep |
| 2nd person singular | ruopis | riepi |
| 3rd person singular | ruopit | riep |
| 1st person plural | ruopun | riepon |
| 2nd person plural | ruopit | riepot |
| 3rd person plural | ruopunt | riepon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | ruope | riepi |
| 2nd person singular | ruopis | riepi |
| 3rd person singular | ruope | riepi |
| 1st person plural | ruopin | riepin |
| 2nd person plural | ruopit | riepit |
| 3rd person plural | ruopin | riepin |
| imperative | present | |
| singular | ruop | |
| plural | ruopet | |
| participle | present | past |
| ruopandi | ruopan, giruopan | |
Descendants
Further reading
- “ruopan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012